Ιστορικές Πληροφορίες

Το εξαιρετικά δημοφιλές στην εποχή μας αγώνισμα του Μαραθωνίου κατά το οποίο οι αθλητές διανύουν 42.195μ, εισήχθη στο πρόγραμμα των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων του 1896 μετά από πρόταση του Γάλλου ελληνιστή Michel Bréal, η οποία έγινε αποδεκτή από τον εμπνευστή των αγώνων Πιερ ντε Κουμπερτέν και τον Δημήτριο Βικέλα, τον πρώτο πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Οι δυο άνδρες υποστήριξαν θερμά την ιδέα, παρόλο που αντίστοιχο αγώνισμα δεν υπήρχε στους αρχαίους Αγώνες και επίσης παρουσίαζε τεχνικές και άλλες δυσκολίες

Την Παρασκευή 29 Μαρτίου 1896 ημέρα τέλεσης του Μαραθωνίου δρόμου, το Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας ήταν κατάμεστο. Το πλήθος, ανέμενε με πάθος και συγκίνηση τον τερματισμό του Μαραθωνίου δρόμου, με την προσδοκία να είναι Έλληνας ο νικητής, σε ένα αγώνισμα εμπνευσμένο από τα αξεπέραστα πολεμικά κατορθώματα των αρχαίων Ελλήνων εναντίων των εισβολέων Μηδών.

…Το πάθος του πλήθους και η περηφάνια που ο Σπύρος Λούης χάρισε στο ελληνικό κοινό με τη νίκη του στον Μαραθώνιο, αποτυπώθηκε τόσο στα επίσημα βραβεία που του απονεμήθηκαν, όσο και στο πλήθος των δώρων που του προσφέρθηκαν, είτε αυτά ήταν υλικά, είτε ποιήματα, είτε άλλες χορηγίες, με αποτέλεσμα να τον εξυψώσουν στην ιδανική μορφή του λαϊκού ήρωα:

Η απονομή των βαρύτιμων μεταλλίων και επάθλων στους νικητές έγινε την 3η Απριλίου 1896, τελευταία ημέρα των Αγώνων, από τον βασιλέα Γεώργιο Α΄ στο ασφυκτικά γεμάτο Παναθηναϊκό Στάδιο